Weer thuis...

Mijn laatste verhaal schrijf ik nu vanaf huis. Inmiddels ben ik alweer een dag thuis en heb ik dus ook alweer in mijn eigen bedje geslapen.

Zaterdagochtend had ik eerst nog heel even samen met Sientje, voordat ook zij vertrok. We hebben nog super veel foto's van elkaar met alle kindjes gemaakt. Om 11.00 was het voor haar tijd om te vertrekken en bleef ik nog alleen achter. Ik ben toen meteen mijn koffers gaan pakken, zodat ik daarna nog zo lang als mogelijk bij de kindjes kon zijn. 's Middags heb ik bij alle grote meiden hun nagels gelakt. Dit vonden ze echt super! Ik had een roze en een paarse nagellak en ze kozen allemaal heel duidelijk óf voor roze óf voor paars. Handen en voeten moesten gedaan worden en ze waren helemaal blij met hun nagellak. Ook heb ik alle kindjes nog lolly's en snoepjes gegeven. Ook de laatste ballonnen heb ik opgemaakt. En verder was het natuurlijk alle kindjes nog even lekker knuffelen en vasthouden. Zaterdagavond kwam er een nanny bij mij slapen zodat ik niet alleen was. Ik had voor haar chips, chocola en cola gekocht dus ook zij was helemaal blij. Zondagochtend werd ik vroeg wakker heb ik snel ontbeten en ben daarna naar de kindjes gegaan om afscheid te nemen. Dit vond ik echt niet leuk. Van Congestine kreeg ik een hele dikke knuffel. Misschien had ze het wel een beetje in de gaten dat ik weg ging. Ik heb alle grote een dikke knuffel gegeven en alle baby's nog even vastgepakt. Ook Marit heb ik natuurlijk nog even lekker vastgehouden. Bij de kindjes heb ik niet gehuild, maar toen ik wegliep kwamen er wel wat tranen. Het was zo'n raar idee om die kindjes gewoon niet meer te zien. Achieng vertelde ons dat we altijd welkom zijn, dus ik hoop al die lieve schatjes nog eens te zien!

Om 8.00 zondagochtend vertrok ik naar de luchthaven van Kisumu. Het was wat ruim van te voren, maar het busje van Boniface is kan er zomaar mee stoppen. Gelukkig ging alles snel en om 10.00 was ik al op de luchthaven. Om 15.00 had ik mijn vlucht naar Nairobi. Ik heb dus nog even van het zonnetje genoten. Om 16.00 was ik in Nairobi en om 22.30 vertrok mijn vlucht naar Amsterdam. Dat was dus weer lang wachten. Al met al is het best snel gegaan en stond ik zo weer op Schiphol. Daar miste ik eerst één koffer. Ik was naar de balie gelopen en het meisje had in de computer gezien dat mijn koffer wel sowieso op Schiphol was. Ze had even iemand gebeld of hij voor mijn koffer kon kijken. Dat kon wel even duren. Na een tijdje was mijn koffer er nog niet en toen zijn we een formulier in gaan vullen. Zodra me koffer er dan was, werd ie naar huis gestuurd. Toen alles ingevuld was, kwam mijn koffer toch nog op de band. Dus had ik gelukkig al mijn spullen meteen mee naar huis.

Het is wel echt een gek idee om weer thuis te zijn. Het is eigenlijk net of ik niet ben weggeweest. Alles is weer helemaal normaal. Maar ik mis alle kindjes nu al! Gelukkig heb ik heel veel mooie foto's. Die ga ik eerst allemaal uitzoeken en dan ga ik er een mooi boek van maken. Ook zal ik nog meer foto's op mijn site zetten. Dat gaat nu een stuk sneller!

Ik wil jullie allemaal echt super, super bedanken voor alle lieve en leuke reacties! Het was zo'n fijn gevoel om te beseffen dat iedereen zo meeleefde.

Bedankt en heel veel liefs,

Marit

De aller, aller laatste dagen

Woensdagavond hebben we bij Achieng aan de rivier gegeten. En het was echt weer heerlijk! Er was weer varkensvlees, lekker groente, rijst en vis. Het was ook super gezellig om even met Achieng te zijn. We hebben ook nog lekker gekletst. Ze zei ons ook dat ze niet kon laten blijken hoe blij ze met ons is. Ze kon dat op geen manier verwoorden. Dat was natuurlijk super mooi om te horen. Na het etentje bracht Boniface ons weer naar huis met de auto. Vorige keer was die rit echt doodeng, nu viel het mee. Dat kwam volgens hem, omdat hij de vorige keer heel dronken was en moe. Gelukkig hebben we de rit weer overleefd!

Donderdagochtend was het voor Linda tijd om te vertrekken. Sientje en ik zijn met haar mee gegaan. Voor we naar het vliegveld gingen, zijn we eerst bij de Nakumatt gestopt. Daar hebben we even geshopt voor Hope Home. We hadden een hele kar vol: bruine zeep, sunlight zeep, handdoekjes, speelgoed, messen voor in de keuken, luiers, luierbroekjes, lolly's en teilen voor de was. Het was echt super leuk om al die spullen uit te zoeken voor Hope Home. Daarna gingen we naar het vliegveld. Daar was het echt super druk. Er stonden heel veel auto's en heel veel kinderen in schooluniformen. Boniface zag een auto van een ministerie staan en vroeg wie er aan zou komen. Bleek het de minister president van Kenia te zijn die ieder moment aankwam. Wij wilden en moesten ook gaan kijken. Heel het vliegveld was namelijk afgesloten. Er mocht niemand het vliegveld in zolang de minister president nog niet naar buiten was. Ook alle auto's mochten nergens Er kwamen heel veel belangrijke uitziende mensen naar buiten en ook veel mzungu's (blanken). Toen de minister president eraan kwam ging iedereen klappen. Hij ging snel een auto in, en alle mensen waren toen ook heel snel verdwenen. Een leeg vliegveld bleef er over. We hadden dus wel echt super mazzel. Ik vond het ook wel heel leuk dat we dat gezien hebben. We hebben Linda toen gedag gezegd en zijn toen weer terug naar Hope Home gegaan. Daar waren we weer om half 6. We hebben lekker gegeten, nog even een spelletje gedaan en toen lekker gaan slapen. Het is hier elke avond al om 19.00 donker, en om 7.00 wordt het weer licht. Dat het zo vroeg donker is, ga ik niet missen.

Vanochtend kwam Achieng langs om alle spullen te bekijken die we gekocht hadden. We mochten namelijk niet alles aan de huizen van de kinderen geven. De spullen verdwijnen dan namelijk in de tassen van de nanny's. Achieng heeft het grootste deel van de zepen mee genomen. Als de zeep dan in het babyhuis op is, kunnen ze bij Achieng nieuwe vragen. Alle luiers en luierbroekjes hebben we wel gegeven, want daar is echt een tekort aan. Ook vertelde Achieng ons dat ze helemaal niet tevreden is over hoe het gaat met de nanny's. Het is een beetje lang leve de lol. Het is voor lekker relaxen eigenlijk voor ze. Er zijn twee nanny's al een lange tijd in Hope Home en zij verpesten de sfeer hier echt. Zij zijn vooral aan het relaxen. Dit geven ze dan door aan de nieuwe nanny's. De nieuwe nanny's werken in het begin altijd heel hard, maar als ze merken dat dat niet hoeft stoppen zij daar ook mee. Daarom heeft Achieng besloten de oude nanny's weg te sturen en alleen nog nieuwe nanny's hier te laten. Ze heeft Sientje en mij gevraagd een dag schema te maken waar de nanny's zich ook kunnen, en ook ooit aan hebben gehouden. Er staat van opstaan tot naar bed gaan precies op wat ze hoe laat moeten doen. Hoe laat ontbijt is, wassen, spelen, slapen, lunch etc. Nu gaan alle kindjes meteen na het eten naar bed. Maar dit is helemaal niet de bedoeling zei Achieng. Om 20.00 moeten ze allemaal gaan slapen en daarvoor is het speel- en voorleestijd. Morgen gaan we schema's met de nanny's doornemen. Hopelijk gaat er dan verbetering in komen. We hebben de schema's op grote poster gemaakt en leuk versierd. Die gaan we in de huizen ophangen, zodat ze niet te missen zijn. Ik hoop echt voor Achieng dat het snel beter gaat hier, want nu is ze er echt verdrietig en boos om.

Woensdagavond had Achieng ons al verteld dat er misschien een nieuwe baby zou komen. Vanmiddag kwam er in eens een motor het terrein op met een man en een vrouw. De vrouw, of meisje meer, had een hele kleine baby in haar arm. De man bleek de vader van het kindje te zijn. De moeder is tijdens de bevalling overleden. Het meisje is drie weken oud en echt heel erg klein. Ik heb nog nooit zo'n kleine baby gezien. Ze weegt ook helemaal niks, een pak suiker is zwaarder. De nanny's hebben haar aangepakt en eerst is ze gewassen en heeft ze kleertjes aan gekregen. Toen hebben ze haar Marit genoemd. En haar achternaam is Sientje. Ik heb haar de fles gegeven, veel wilde ze niet drinken en het meeste kwam er weer uit. De vader was er tot dan nog steeds. Maar terwijl ik de fles gaf is hij weg gegaan. Hij heeft nooit meer gedag gezegd. Achieng zei dat dit heel normaal is, ze willen gewoon van de baby af. Ik vond het echt heel erg heftig. Alle kindjes schijnen zo klein hier binnen te zijn gekomen. Ik hoop dat Marit ook snel wat groeit en aan sterkt. Gelukkig heb ik morgen nog één dag om haar heel veel te knuffelen en vast te houden.

Ik heb vanmiddag alle kindjes nog een lolly gegeven. Eerst liepen de kindjes op me af ‘balloon, balloon', maar toen zagen ze dat het lolly's waren. Ze waren door het dolle heen. Morgen krijgen ze nog een keer een lolly en ik heb nog een paar ballonnen voor ze over. Dat blijft iedere keer weer feest voor alle kindjes.

Dit was voor nu weer even een update! Morgen ga ik nog even heel erg van alle schatjes hier genieten en ze allemaal knuffelen. Ook moet ik mijn koffers inpakken. En dan is het echt bijna tijd om weer naar huis te gaan. Zondagochtend zeg ik alle kindjes nog één keer gedag en om 8.00 ga ik dan ook echt weg. Sientje vertrekt morgen om 11.00, dus ik ben nog een dagje alleen. Gelukkig komt er morgen avond een lieve nanny bij mii slapen zodat ik niet alleen ben!

Veel liefs,

Marit

De laatste week

De laatste week is alweer aangebroken. Toch wel een heel gek idee, de tijd is hier echt super snel gegaan! Ik ben gister en vandaag lekker bij de kindjes geweest. Gisterochtend heb ik geholpen de baby's uit bed halen, vanochtend heb ik bij de grotere geholpen. Verder is het echt nog even van al die schatjes genieten. Gisterochtend zijn Laura en Jolien vertrokken en een aantal kindjes hebben dit echt beseft en waren dan ook wel verdrietig. Ook een nanny ging gister voor een week naar huis. Gift was echt super verdrietig en bleef maar huilen. Gister is er ook weer lekker voor ons gekookt. Iedere keer hebben ze echt heerlijk voor ons gekookt! Dat ga ik zeker weten missen. Vanochtend zijn we met drie baby's naar de dieren in de tuin bij Achieng geweest. Allemaal moesten ze mooie kleren en schoenen aan. In de tuin zijn we even bij alle beesten met ze gaan kijken. Zo komen de baby's ook nog eens op een andere plek. Morgenavond hebben we weer een etentje bij de rivier. We waren vandaag even bij Achieng en ze nodigde ons uit voor een etentje. Dat wordt dus vast weer super lekker! Heb er nu al zin in. Donderdag gaat Linda naar huis. Sientje en ik gaan dan mee naar de luchthaven. We stoppen dan eerst bij de supermarkt. We gaan dan met zijn drieën inkopen doen voor Hope Home. Handdoeken, luiers, luierbroekjes, zeep etc. Dat kunnen ze hier hard gebruiken. Achieng vertelde dat er laatst nog veel handdoeken waren gekocht, voor elk kind een, maar die zijn allemaal verdwenen. Ze denkt dat de nanny's die allemaal hebben. Vrijdag heb ik dan nog een dag bij de kindjes en zaterdag is het alweer tijd om in te pakken en de laatste dag om van de kindjes te gaan genieten. Ik weet niet zeker of ik hier nog een verhaal zal schrijven. Anders zal ik dat thuis of op de luchthaven van Nairobi doen, zodat jullie ook mijn laatste dagen nog kunnen lezen! Als ik thuis ben zal ik ook nog meer foto's plaatsen. Dat gaat een stuk sneller dan hier!

Veel liefs,

Marit

Impala park

Zaterdagochtend ben ik samen met Laura en Jolien en drie kindjes vroeg vertrokken voor een dagje uit. Eigenlijk zou ik Phebe meenemen, maar toen we 's ochtend de kindjes aan gingen kleden zagen we dat Phebe in haar bed had geplast en gepoept. We vroegen aan de nanny of het wel slim was haar mee te nemen, maar zij zei meteen dat we een ouder kindje mee moesten nemen. Daarom heb ik Moni mee genomen. Moni is het oudste kindje hier in Hope Home, eigenlijk al te oud voor hier. Maar in Hope Farm, dat is voor de oudere, had zij het echt niet naar haar zin dus is ze weer naar Hope Home gekomen. Moni was helemaal blij toen ze zag dat zij mooie kleren aan mocht. We hadden nu Moni, Congestine en Grace mee. We hebben ze thuis nog porridge gegeven voor ontbijt. Alle andere kindjes moesten hard huilen toen er drie weg gingen, ze wilden het liefste natuurlijk allemaal mee.

Eerst gingen we met de boda boda naar Kadongo. Grace vond dit eerst maar niks en moest huilen. Moni heeft de hele weg om haar heen gekeken. In Kadongo hebben we de matatu genomen naar Kisumu. Allemaal een kindje op schoot. Dat ging eigenlijk prima. Moni heeft volgens mij haar ogen uit gekeken. Ze wilde alles zien. In Kisumu zijn we eerst naar de Nakumatt geweest, de supermarkt. Daar hebben we van die karretje gepakt met een autootje voor. Daar zaten de kindjes in. We hebben lunch gehaald en een ijsje. Dat ijsje hebben we eerst buiten bij de Nakumatt opgegeten. Ze vonden het allemaal super lekker en het bakje werd helemaal schoongemaakt door hun hele hand er in te stoppen en af te likken. Van de Nakumatt zijn we naar het Impala park gegaan met de tuktuk. Het Impala park is een soort dierentuin. Eerst zijn we daar gaan varen om nijlpaarden te zien. Alle kindjes kregen een zwemvest aan. Na het boottochtje gingen we even koekjes eten en een pakje sap drinken. Alleen liepen er allemaal apen los, dus die kwamen al snel op ons af. Ze griste het pakje koekjes uit Congestine haar handen. Dat arme kind is meteen bang voor apen. Toen zijn we langs alle dieren gaan lopen: neushoorn, cheeta, luipaard, leeuwen, struisvogels, apen, buffels, schildpadden. Volgens mij vonden ze het heel leuk. Eigenlijk wilden we lunchen in het park, daarvoor hadden we broodjes gekocht. Maar door die stomme apen durfden we dat niet meer. Toen hebben we weer een tuktuk genomen naar de stad. Daar hebben we in een restaurant kip met patat gegeten én een sprite erbij. Moni had haar sprite echt super snel op, ze vonden het heerlijk. Ook de kip met patat viel in de smaak. Van de kip bleef bijna niks over, alleen de echte botjes. Verder werd alles er afgeplukt en opgegeten. Moni kreeg nog een sprite en ook die was zo weer op. Vanaf daar zijn we weer naar het matatu station gegaan om naar huis te gaan. Daar zijn altijd vervelende mensen die aan je zitten en iedereen vraagt waar je heen moet. Niet de fijnste plek om te zijn. We zaten gelukkig wel weer goed in het busje, alleen moesten we weer 250 ipv 200 shilling betalen. Dat wilden we eigenlijk niet, dus zijn we uitgestapt. Maar we hadden geen andere keuze, dus zijn we toch maar weer ingestapt. Het is wel heel raar, want 's ochtend betalen we altijd 200 en in Kisumu willen ze ons altijd 250 laten betalen. De kinderen hebben de terugweg heerlijk op onze schoot geslapen. Die waren natuurlijk kapot na zo'n dag. Toen we bijna terug in Kadongo waren begon het te hozen. Dan rijden de boda boda's niet meer. Toen heb ik Achieng gesmst of ze ons kon komen halen. We hebben even ergens geschuild voor de regen. Achieng kwam gelukkig vrij snel en zij heeft ons weer thuis gebracht. We vroegen aan haar of ze kon vragen of de kindjes een leuke dag hadden gehad. De kindjes gaven niet echt antwoord, maar Achieng zei dat ze er heel blij uit zagen. Achieng zei ook dat de kindjes niet zo goed kunnen uiten. Maar ik denk ook wel dat ze het heel leuk hebben gehad. Ik vond het in elk geval een super leuke dag. En hoop dat de kindjes dit niet snel zullen vergeten.

Vandaag was er weer een feest dagje voor de kindjes. Jolien en Laura hebben namelijk pannenkoeken voor alle kindjes gebakken. Ze hebben het terras voor ons huisje helemaal versierd met ballonnen en we hebben alle tafels en stoeltjes voor de kindjes daar neer gezet. Ook hadden ze voor alle kindjes lolly's en sapjes gekocht. De pannenkoeken én de lolly's waren echt een groot succes. Ze vonden het allemaal super lekker. Weer veel foto's van gemaakt. Verder heb ik vandaag nog even gewassen, een klein stukje gelopen en heerlijk in de zon gezeten. Een heerlijke dag dus. Deze week zijn we niet ergens ingedeeld, maar gaan we gewoon kijken waar we wat gaan doen. Ik denk dat wel veel bij de kindjes zullen zijn. De laatste week nog even echt genieten van al die lieve schatten. Morgen vertrekken Laura en Jolien alweer naar huis, donderdag Linda, Sientje zaterdag en ik zondag. Na deze week zal het dus wel even wennen worden voor alle kindjes zonder wendo's (vreemdelingen, zo noemden de kindjes ons eerst).

Liefs en tot snel,

Marit

Safari!

Zondagochtend zijn we eerst naar Hope Farm geweest. Dit hoort ook bij Hope Home, hier zitten de ouderen kindjes. Een aantal van de kinderen waren naar huis voor de vakantie, maar sommige kunnen niet naar huis en blijven in Hope Farm. Het is de bedoeling dat de kindjes van Hope Farm op den duur echt naar huis gaan en niet meer terug komen. Achieng vertelde dat de kindjes een aantal keer naar huis gaan voor vakantie, zo'n 5 á 6 keer. Op een gegeven moment willen de kindjes na de vakantie niet meer mee naar Hope Farm, maar willen thuis blijven. Dan is het moment dat de kindjes dus ook daadwerkelijk weer terug naar huis gaan. Er wordt dan een school in de buurt van de familie gezocht. Achieng zorgt ervoor dat de kindjes dan daar naar school gaan, door geld daarvoor te geven.

In Hope Farm hebben we ballonnen uitgedeeld. De kinderen vonden het echt geweldig. Ze waren door het dolle heen. Omdat ze al iets ouder zijn speelden ze er echt heel leuk mee. Ik heb een zak ballonnen daar achter gelaten, en hopelijk geven de nanny's daar de kinderen vaker een ballon.

De rest van de dag hebben we even heerlijk van de zon genoten. Stoel in de zon en boek erbij! Echt genieten! Op een gegeven moment reed de tractor langs. Deze tractor heeft normaal gesproken maar drie wielen. Maar in eens hoorden we een klap en zagen we een wiel voorbij rollen. Het andere voorwiel was er ook afgevallen. Volgens Boniface maakte het niet uit, hij zou het wiel gewoon weer aan de andere kant vast maken. Het zag er echt heel grappig uit.

Maandag heb ik nog een dagje gewassen. Dit was eigenlijk heel relaxt, want er was niet zoveel. Ze wassen hier met een bruine zeep. Die zeep gebruiken ze ook om de kindjes te wassen, voor de afwas en dus voor de gewone was. Multifunctioneel dus. De was gaat gewoon met de hand en koud water. Heel schoon worden de kleren dan ook niet. De groente geeft hele lelijke groene vlekken in de kleren die er amper uit gaan. En ook de luiers worden op den duur niet meer goed schoon en wit. Om 9.00 uur waren we met de was begonnen en om 10.00 hing hij al op de lijn. Toen was ik dus al klaar. Ik ben toen naar de kindjes gegaan. Om 14.30 moest ik de was nog even opvouwen. Ik heb tussendoor ook even mijn tas ingepakt voor de safari.

Dinsdagochtend zouden we om 7.00 opgehaald worden in Kadongo. Wij namen dus om 6.30 de boda naar Kadongo. Om 6.55 stonden wij keurig klaar, alleen onze chaffeur voor de safari was er nog niet. Om 7.55 kwam hij eindelijk aanrijden. Naar het park was ongeveer drie uur rijden. Het eerste anderhalf uur is gewoon over een normale geasfalteerde weg, maar daarna zit je drie dagen alleen maar te hobbelen in de auto. Grote kuilen, stenen, modder, je wordt echt helemaal door elkaar geschud. We zijn aan de ene kant het park in gereden en via het park zijn we naar ons camp gegaan. Onderweg hadden we al super veel beesten gezien. Het is echt zo ontzettend mooi! Het is mega groot en alles is zo uitgestrekt. Overal waar je kijkt zie je die super mooie omgeving. En dan staan er soms ook nog een olifanten of giraffen bijna naast je. Echt super gaaf! We zijn ook heel veel wild beasts tegen gekomen. Die stonden allemaal midden op de weg. En gingen langzaam aan de kant als wij eraan kwamen. We zijn ook nog bij de Mara river geweest. Daar hebben we met een gids een stukje gelopen en hebben we nijlpaarden en krokodillen gezien. Hij liet ons ook de plek zien waar de nijlpaarden en olifanten normaal oversteken. Om 15.00 waren wij in ons camp. Dat zag er echt heel leuk uit. Het zijn allemaal een soort tenten. De achterkant was van steen, daar zat de badkamer. Het dak van riet, maar de rest was van tentdoek. In de tent stonden twee normale bedden. We hadden nog niet geluncht, dus eerst hadden we een late lunch in het camp. Toen zijn we nog even een uurtje het park in gegaan, voordat het dicht ging. ´s Avonds hebben we lekker gegeten én warm gedoucht en zijn op tijd gaan slapen.

Woensdagochtend vertrokken we om 7.00 (na weer een heerlijke warme douche!). Onze chauffeur hoorden op zijn radio, alle busje hebben een radio zodat ze onderling kunnen communiceren, dat er vlakbij een luipaard was. Daar zijn we dus al eerste heen gereden. Eenmaal bij het luipaard waren er echt super veel safari busjes. Iedereen komt daarop af. Eerst konden we hem niet zien, maar we reden toen gelukkig naar een goede plek. Wij stonden op de allerbeste plek toen ons busje vast kwam in de modder. Omdat we dichtbij een luipaard waren mocht onze chauffeur niet het busje uit om ons los te krijgen, we moesten wachten op de security. Vonden wij helemaal niet erg want nu konden we mooie foto's maken. Toen we weer los waren reden we nog naar twee leeuwen die daar vlakbij waren. De leeuwen waren helemaal omsingeld door busjes. Er zat echt maar een paar meter tussen ons en de leeuwen echt heel gaaf! Om 10.00 waren we weer terug in ons camp, omdat de chauffeur wilden rusten. Wij zijn toen naar een Masai dorp geweest. Dat was vlakbij ons camp. De Masai mannen en vrouwen hebben voor ons gedanst, ze hebben voor gemaakt en we hebben een huisje van binnen gezien. Die huisjes zijn echt super klein en donker en zij leven er met zes mensen in! Ze zijn gemaakt van koeien mest, modder en takken. In het hele dorp ligt ook koeienmest op de grond, want dit brengt geluk. Er was ook een klein marktje opgezet waar we souvenirs konden kopen. Iedereen kwam naar ons toe en wilden ons wat verkopen. Na de lunch zijn we weer het park in geweest. Toen hebben we maar weinig beesten gezien. Het werd ook slecht weer en de wegen daardoor heel slecht. We gingen dus helaas al weer snel terug.

Gisterochtend zijn we weer op tijd vertrokken en zijn we via het park naar huis gegaan. Toen hebben we weer een leeuw gezien. Bij de grens van Kenia en Tanzania lagen ook nog leeuwen in de bosjes met welpen erbij. We zijn ook nog bij de Mara river gestopt en daar hebben we nog leuke foto's gemaakt. Toen had onze chauffeur haast om naar huis te gaan. Weer lekker hobbelen over alle wegen. We waren allemaal zo ontzettend blij toen we weer een geasfalteerde weg hadden. Eindelijk geen geschud en gehobbel meer. Vooral op het eind had de chauffeur echt haast en scheurden hij over alle hobbels. We hebben de terugweg buiten het park ook nog in de modder vast gezeten. Toen waren er gen auto's om ons te helpen. Maar gelukkig wel wat jongetjes en mannen. Die hebben de auto weer uit de vieze prut geduwd.

De safari was echt super gaaf en had ik echt niet willen missen! Het was net de Lion King, maar dan echt. We hebben ook alle beesten van de big 5 gezien: leeuw, luipaard, olifant en buffel. Alleen de neushoorn hebben we niet gezien, want die is helemaal niet in de Masai Mara.

Vandaag ben ik weer bij de kindjes geweest en heb ik even geholpen met de was. De nanny die normaal de was doet is ontslagen, omdat ze altijd te laat was en heel traag en niet super goed werkte. En eigenlijk was ze ook niet echt nodig, nu doet een andere nanny de was en dat gaat prima. Morgen ga ik sowieso met Jolien en Laura naar Kisumu. We nemen dan elk een kindje mee en nemen ze mee naar een soort dierentuin: het Impala park. De kindjes komen hier nooit ergens, alleen op school en Hope Home. Morgen zal dus een hele belevenis voor ze zijn. We gaan met de boda boda en de matatu. Ik ben echt heel benieuwd hoe de kindjes het gaan vinden. Zoiets zullen ze vast niet nog eens meemaken. Ik ga nu ook nog even proberen wat safari foto's te plaatsen!

Veel liefs,

Marit

Een weekje in de keuken

Wat vliegt de tijd hier zeg! Er is alweer een week voorbij. Deze week heb ik lekker in de keuken gewerkt. Heel relaxt is dat eigenlijk. 's Ochtends doe ik eerst even de afwas van de avond ervoor. Dan help ik met de groente snijden. Ik krijg dan een hele berg greens, omdat het in de pan heel erg slinkt moet ik dus veel snijden. Daarna zit mijn werk er alweer op en ga ik lekker naar de baby's. Lekker lunchen en 's middags doe ik nog een keer de afwas van het middageten. Soms snij ik 's middags nog een keer greens, maar meestal ben ik bij de kindjes tot een uur of vijf. Daarna ga ik voor ons zelf koken, want dat moet ook gebeuren! Deze week zaten we sinds dinsdag middag zonder water om ons te douchen of de afwas te doen enzo. Er kwam niks uit de kranen. Gelukkig staan er twee hele grote regentonnen op het terrein. Iedere keer liepen we met grote jerrycans daarheen om water te halen. We vroegen de nanny's dan om het naar ons huis te brengen. Ze zetten een jerrycan van 18 liter zonder problemen op hun hoofd! Zijn wij ook erg blij mee, want voor ons is het echt zwaar! Gelukkig hebben we sinds donderdag gewoon weer water uit de kranen, dat gaat toch een stuk makkelijker! Dinsdagavond zag ik in eens iets in ons huis fladderen. Jolien dacht ook al dat ze wat had gezien, maar ze zei niks. Toen zagen we dat het een vleermuis was. Ik ben meteen mijn slaapkamer in gestormd, de andere volgende snel! We wilden iemand bellen, omdat we niet wisten wat we moesten doen. Alleen al onze telefoons lagen nog op de eettafel, we waren bijna klaar met eten. Linda is naar de eettafel gegaan om haar telefoon te pakken. Toen hebben we Achieng gebeld. Ze begon meteen te lachen en vroeg of ze de brandweer moest bellen. Zij heeft James voor ons gebeld, de bewaker die 's nachts altijd rond ons huis is. Hij kwam naar ons toe. Eerst zag hij niks en geloofde hij ons niet. Maar Laura zag de vleermuis toen ergens bovenop zitten. James sloeg erop met zijn stok en toen was de vleermuis dood. Hij liet hem aan ons zien. Het is echt een heel klein beestje die dus ook makkelijk ons huis in kon. Toen konden we gelukkig weer terug het huis in.

Je kan aan Laura al merken dat ze wat begint te wennen. Af en toe lacht ze al en ze kijkt al wat minder angstig. Gelukkig maar. Laura en Jolien zijn donderdag met Rachel naar het ziekenhuis geweest. Rachel is 1,5 en weegt maar 4,6 kilo en ze is 66 cm. Meer het formaat van een kleine baby dus. In het ziekenhuis is een hele bloedtest gedaan. Er is gebleken dat ze ondervoed is en haar hemoglobine is te laag. Nu krijgt ze speciale zakjes eten, een soort pindakaas met heel veel calorieën om aan te sterken. Ook krijgt ze nog iets voor haar bloed en krijgt ze speciale porridge. Dit krijgt ze voor drie maanden. Elke maand moet ze in het ziekenhuis op controle komen. Ik hoop dat het allemaal gaat helpen, want nu kan ze eigenlijk alleen maar zitten. Meer doet ze de hele dag niet. De andere zieke kindjes worden al steeds iets beter, maar het is nog steeds een gezellige hoest boel in het babyhuis en er hangen ook nog allemaal lekkere snottebellen langs hun gezichtjes. Ook huilen ze allemaal veel en snel. Maar langzaam aan gaat het wat beter.

Nu zitten we weer in de bar om onze laptops, telefoons en camera's op te laden. We zijn net eerst even naar het ziekenhuis hier in Kadongo geweest. We wilden daar graag rond kijken en foto's maken. We werden heel gastvrij ontvangen en we hebben alles gezien. Het is nog best groot, groter dan ik had verwacht. Er zijn ook zalen waar mensen kunnen verblijven. Nu lag er één vrouw met een baby. Alles is wel echt heel primitief, maar alles is er opzich wel. Ik zal proberen foto's online te zetten. Even hopen dat het internet mee werkt. Verder hebben we voor het weekend nog niet echt plannen. Morgen ga ik nog even mijn kleren wassen en blijven we gewoon in Hope Home. Even lekker een relaxt weekendje. Morgen ga ik denk ik ook nog even bij de was helpen, omdat we dinsdag, woensdag en donderdag op safari zijn.

Dinsdag ga ik met Linda, Laura en Jolien drie dagen op safari. We gaan dan naar Masai Mara, het grootste wild park hier in Kenia. We hebben dan als het goed is een auto voor ons vieren plus een gids. En we slapen in luxe tenten kampen met als het goed is zelfs een zwembad! Ik heb er echt al heel veel zin in! Een uitgebreid verslag volgt vast heel snel!

Party time

Gisterochtend zijn we na de boodschappen met de matatu weer naar Hope Home gegaan. Normaal gesproken betalen we daar altijd 200 shilling voor (2 euro), maar gister moesten we in eens 250 shilling betalen. Wij waren het hier absoluut niet mee eens, maar de man van het busje ging ons echt geen 200 laten betalen. We hadden allemaal ook veel tassen bij ons, van de boodschappen en het weekendje weg en we waren net allemaal geïnstalleerd. We hebben toch maar 250 betaald. Gelukkig zat het busje niet zo vol gepropt, dus zaten we allemaal eigenlijk vrij relaxt. Dat was mij die 50 shilling ook wel waard. 's Avonds zou het feestje zijn, dus had ik Achieng even ge-sms't om te vragen hoe laat we werden verwacht. Om 16.00 moesten we bij de rivier zijn. We hebben allemaal onze mooie kleren aangedaan en we hadden ons zelfs weer even opgemaakt. Was wel even leuk om dat te doen! We zijn naar de rivier gaan lopen, dat is ongeveer 30 minuutjes. En de omgeving is echt super mooi, dus ik vond het helemaal niet erg om even te lopen. Bij de rivier is het echt super mooi! Er staan twee huisjes. Eigenlijk een grote slaapkamer met een badkamer, maar ze zien er echt super mooi uit. De rivier ligt iets lager. Het uitzicht is er echt prachtig. Alle tafels stonden al klaar en de bbq stond al aan. Achieng was al varken aan het grillen. Die scheen pas geslacht te zijn. Achieng zei tegen ons dat de boot man op ons wachten, dus zijn we meteen een stukje gaan varen. Ik zat met Laura en Jolien in een roeibootje. Die van ons was al een beetje lek, dus moesten we steeds water hozen. Het was ook erg schommelig maar wel heel mooi. De andere drie meiden zaten in een ander bootje, maar die van hun was écht lek. Er stond een grote laag water in hun boot. De meiden vonden het dus maar niks en zijn snel weer terug gegaan. Toen we weer allemaal veilig aan land waren kwam Boniface met zijn busje vol boxen en een keyboard. Met allemaal mensen hebben ze de muziek dingen geïnstalleerd. Er was iemand met een keyboard en iemand die er bij ging zingen. Daarna hebben we echt heerlijk gegeten. Varkensvlees, chapati's, groente, couscous en greens. Echt heeeerlijk! Het hele dorp was inmiddels al bij ons gekomen en iedereen stond om ons heen te kijken. Dat was ook wel een beetje raar. Wij zaten te genieten van heerlijk eten en alle mensen keken toe. De kindjes waren al super schattig aan het dansen op de muziek. Na het eten moesten wij ook mee dansen natuurlijk. Het is echt super vrolijke muziek en je wordt daar echt blij van. Alleen is de muziek de hele tijd hetzelfde, voor mijn gevoel zongen ze steeds iets anders maar het deuntje bleef hetzelfde. Het was wel echt super leuk om alle Afrikanen te zien dansen!

Toen wilden wij eigenlijk wel naar huis. De meesten van ons waren super moe. Achieng zei dat we nog even moesten wachten. Ze ging ons nog wat vertellen. Er werden allerlei toespraken gehouden. Door Achieng, het dorpshoofd en nog twee ‘leiders' van bepaalde groepen. Allemaal waren ze ons super dankbaar en we zijn meer dan welkom om ooit weer eens terug te komen. Voordat ik hier was is er ingebroken in ons huisje en Achieng heeft daarom alle mensen uit het dorp meteen toegesproken daarover. Ze heeft ook gevraagd of de dief de spullen terug wil brengen, ik ben benieuwd.. Vorige week hadden we ook een niterunner bij ons raam en waren we allemaal heel bang. Achieng zei ook tegen het dorp dat ze het heel vervelend vond dat wij bang zijn. Bang voor de mensen uit de omgeving. Hopelijk heeft dit geholpen, en gebeurt dit niet nog eens. Ik vond het echt een eer dat we dit mee hebben mogen maken. Het hele dorp/community is voor ons naar het feestje gekomen. Heel speciaal dus.

Na het feestje werden we weer terug thuis gebracht door Boniface. Ik vond het doodeng, hij was dronken en de weg is verschrikkelijk. Mega grote kuilen, heel schuin, hobbels etc. Af en toe dacht ik echt dat het busje zou omvallen. Het was geen lange rit, maar gelukkig zijn we weer veilig aangekomen.

Vanochtend ben ik begonnen in de keuken. Eerst heb ik de afwas van gisteravond gedaan en daarna de greens voor de lunch gesneden. Ik hoef daar niet heel veel te doen, dus kan ik ook nog even lekker naar de kindjes. Maar ik vind het wel leuk. Straks ga ik nog even kijken of ik voor het avondeten kan helpen. Vanavond wordt er weer voor ons gekookt, ik heb daar nu al zin in! Tot nu toe is het echt super lekker wat ze voor ons hebben gemaakt. Er is vanmiddag helaas weer een kindje naar het ziekenhuis gebracht, Mac dit keer. Ook hij is ziek: koorts, overgeven, diarree. De weerstandje van de kindjes is hier niet optimaal en dat merk je nu echt. De een na de ander is ziek. De meeste hoesten ook en ze hebben allemaal vieze neuzen. Hopelijk gaat het snel weer over. Gift is er al wel weer beter aan toe. Er is ook nog een nieuw kindje in Hope Home gekomen vrijdag, Laura. Ze schijnen haar ergens langs de weg gevonden te hebben. Het weekend is ze in het ziekenhuis geweest, helaas is dit meisje positief. Met haar erbij zijn er vijf kindjes met hiv hier. Gelukkig weten ze dit zodat ze allemaal medicijnen kunnen krijgen. Dit meisje is waarschijnlijk 1,5 en echt broodmager. Haar haar was helemaal bleek geworden, omdat ze ondervoed is. Daarom hebben ze echt afgeschoren. Het is wel echt een poppetje. Je ziet haar alles bekijken met angstige ogen. Ik heb dat ze snel wat aan sterkt en zich wat meer op haar gemak gaat voelen. We zullen zien. Dit was het voor nu weer!

Tot de volgende keer! Liefs,

Marit

Rooftopbar!

Wat een heerlijkheid! Ik zit nu op het dakterras van ons hotel, waar we vannacht slapen. Dit weekend zijn we naar Kisumu en blijven daar ook slapen. Vanochtend zijn we op tijd vertrokken en om 10.30 waren we er. We zijn eerst even naar het hotel gegaan, the Duke of Breeze, dat door Nederlanders wordt gerund. We hebben prima kamers én als het goed is een warme douche! Dat wordt vanavond en morgenochtend even genieten!!! Na het hotel zijn we even naar de Nakumatt geweest, de supermarkt, om even wat eten en drinken te halen. Daarna gingen we naar de bank, omdat Linda en ik geld moesten overmaken voor de safari die we 7,8 en 9 augustus gaan doen. Maar wij waren om 12.08 bij de bank en om 12.00 ging hij dicht. Helaas dus. Nu gaan we waarschijnlijk dinsdag terug om dat te doen. Vanaf de bank zijn we met een tuktuk naar het Hippo point geweest. Daar zijn we met een bootje het Victoriameer op gegaan. Het was echt super mooi en de nijlpaarden waren heel dichtbij! Mooie foto's gemaakt dus. Bij het Hippo point zat ook een mannetje met allemaal sierraden, wij hadden hele leuke armbandjes gezien, maar hij had er niet genoeg. Terwijl wij aan het varen waren heeft hij er meer voor ons gemaakt. De man had meteen een goede dag zo! Na het Hippo point zijn we weer naar het hotel gegaan. En nu ben ik echt aan het genieten van super snel internet! Wat een luxe, zo snel heb ik het nog niet gehad.

Donderdag en vrijdag was het ook weer erg leuk bij de baby's. Je kan merken dat ze al een beetje aan je gewend zijn. Vooral Ayub, in het begin reageerde hij nauwelijks en bleef hij maar zielig in een hoekje zitten, maar nu is hij veel vrolijker. Zo leuk om te zien. Ook kunnen de tweeling en Ayub steeds beter lopen. Elke dag gaan we met ze oefenen en ze kunnen al bijna alleen staan. Echt super leuk om die vooruitgang te zien! Ik hoop ook dat ze kunnen lopen of in elk geval kunnen staan als ik wegga. Vrijdagavond is er weer voor ons gekookt. Dat wordt in principe op maandag, woensdag en vrijdag gedaan. Gister was het echt super lekker! We kregen chapati's (een soort pannenkoeken) met kip! Kip is hier echt een luxe, dus dat was extra lekker. Vanavond zullen we vast ook heerlijk eten in het hotel.

Morgenochtend kunnen we eerst een beetje uitslapen en om 10.00 hebben we met de andere meiden afgesproken bij de Nakumatt. Daar gaan we even boodschappen doen en dan weer naar huis. Morgenavond gaat Achieng een feestje voor ons gegeven, omdat dinsdag Miranda naar huis gaat. Omdat we dan nog met zijn allen zijn wilde Achieng graag een feestje voor ons geven. Ik ben benieuwd en heb er zin in!

Ik ga nu even proberen foto's te plaatsen, dat moet nu een stuk sneller gaan!

Dikke kus en tot snel weer!

xx