Een korte update

Even een kort en snel berichtje! Maar vanaf vanmiddag ben ik weer lekker bij de baby's! De meiden die bij de baby's zijn deze week, zijn vandaag vertrokken voor een weekendje Kisumu. Dan zou er niemand bij de baby's zijn, dus ben ik vanuit de tuin naar de baby's gegaan! Lucky me! Morgen daar nog een dagje te gaan en dan gaan wij zaterdag ook naar Kisumu. Volgende week sta ik in de keuken, dus dat wordt ook vast leuk! Dit wilde ik jullie even melden :)

Tot snel! xxxxxxxx

In de tuin

Ik wil het toch maar weer even zeggen, maar super bedankt voor alle lieve reacties. Ik word daar echt heel blij van! Zondagmiddag zaten we in een restaurant onze laptops op te laden, toen we in eens de regen op het dak hoorden. Als het regent rijden de boda boda's niet meer, dus zijn we snel vertrokken. We hadden er één gebeld en hij zei dat hij ons nog wel kon weg brengen. Het eerste stuk is op de verharde weg en dat ging prima. Maar toen kwamen we op de onverharde weg, en dat was echt dood eng! De eerste paar meter merkten we al dat het heel glibberig was en de boda boda's gleden heel gemakkelijk weg. Alle drie besloten we meteen de rest te gaan lopen. Het was een uur lopen en ik vond het echt heel leuk voor een keer! De omgeving is zo mooi, dus nu konden we meteen foto's maken. Veel mensen lopen dit elke dag, dus wij kunnen het ook best voor een keer. En zo voelden we ons een toch een stuk fijner. De weg was achteraf al heel snel goed, omdat het daar niet had geregend, maar lopen ging prima zo!

Maandag was mijn eerste dag in de tuin, om 8.00 begon ook daar mijn dag. Eerst moest ik met een bosje takken de grond vegen, echte bezems hebben ze niet. Daarna hebben we de kippen nieuw water gegeven, ik heb zaadjes in de grond gedaan en nog veel meer. Dikke plakkaten modder zaten onder mijn slippers en mijn voeten waren echt zwart. Ik werk in de tuin met George. Zijn Engels is helaas niet zo best, dus praten gaat niet echt top. Ik heb 's middags wel lekker pauze, zodat ik even lekker kan lunchen. De tuin vind ik niet heel erg leuk, omdat ik de kindjes dan maar weinig zie. Tussen middag zeg ik ze even gedag en aan het einde van de dag, maar dat is toch anders. Gelukkig ben ik wel op tijd klaar, dus zie ik de kindjes nog wel even. Dinsdag moest ik weer naar de tuin en Peter zou uit Mombasa komen. Peter is de coördinator van alle projecten die Doingoood in Mombasa heeft. Hij kwam nu naar Hope Home om te kijken hoe alles hier gaat. Om 10.00 uur gingen we even met zijn alle praten, ik was stiekem wel blij dat ik even de tuin uit kon! Daarna weer lekker geluncht, we hebben eitjes gekregen dus iedere middag kunnen we een heerlijk roer eitje maken! Die middag heb ik weer allerlei groenten geplant: tomaten, paprika en greens. Ik denk dat dan ook telkens maar dat de kindjes en de nany's binnenkort mijn geplante groenten gaan eten, en dat is toch wel erg leuk! Door die gedachte wordt het werken in de tuin iets minder erg. Vandaag is het alweer woensdag, ook nu vliegt de tijd echt! Ik heb vanochtend eerst wat plantjes water gegeven, daarna onkruid weg gehakt. Dit gaat echt met een heel primitief ding. Een korte stuk met een soort hak ding eraan. We moesten best een groot stuk tuin doen, en alle Afrikanen kunnen de hele dag hun rug buigen, maar ik niet... Gelukkig had ik daarna even pauze. Daarna hebben we weer de kippen water gegeven en ik heb ook nog mais van kolven afgehaald. Toen weer een heerlijke lunch mét een eitje heb ik nog even de was helpen opvouwen en vanmiddag nog meer greens geplant. In de tuin zijn ook allerlei dieren: kippen, koeien, varkens, geiten, kuikens, kalfjes, puppies en heel veel vieze insecten. Ik vind ze eigenlijk allemaal eng, maar de kalfjes en puppies zijn echt super lief. De kalfjes zitten alleen de hele dag met hun poot aan een touw. Ik vraag telkens ook maar af ze water mogen, want volgens mij krijgen ze dat heel weinig. De puppies zitten ook alleen maar in een vies kooitje. Maar dat zal hier allemaal normaal zijn denk ik. Dat gezoem om mijn oren de hele dag vind ik ook stom. Ik houd daar echt niet van. Ik ben ook al twee keer gebeten door mieren, die zie je overal in de tuin lopen.

Toen ik vanmiddag klaar was in de tuin, hoorde ik dat Gift (een kindje van hier) koorts had en naar het ziekenhuis moest. Van de week was er ook al een kindje met koorts en hij ging naar het ziekenhuis, toen waren al twee meiden mee gegaan, dus nu wilde ik ook heel graag mee. Op de boda boda ben ik met Miranda en Sientje met een nanny en Gift mee gegaan naar het ziekenhuis. Echt super primitief, maar de hoognodige spullen zijn er wel. We moesten eerst naar de dokter even vertellen wat Gift mankeerde, daarna naar het lab voor een bloedtest, toen weer naar de dokter. De dokter schreef medicijnen op en in de injectie kamer en de apotheek kreeg Gift een injectie en wat medicijnen mee. Hij heeft geen malaria, daar is op getest. Hij had koorts, diarree en een naar hoestje. Nu hebben we wat pillen en drankjes mee en hopelijk is hij snel weer beter. Ik vond het al een hele ervaring in het ziekenhuis. Afgelopen weekend zijn al drie meiden naar het ziekenhuis geweest voor een rondleiding. Sientje en ik willen dit ook nog graag doen en we waren ook meer dan welkom. Later volgt dus vast nog een uitgebreider verslag van het ziekenhuis!

Afgelopen nacht hebben we trouwens echt een rare nacht gehad! We lagen al vroeg op bed en om 22.15 maakten één van de meiden ons wakker, omdat ze iemand bij ons raam had gezien en gehoord. Wij natuurlijk allemaal bang, en hebben meteen Boniface gebeld. Hij is snel gekomen en is samen met een leraar van school de hele nacht rond ons huis geweest. Degene aan ons raam bleek een nachtrunner te zijn, iemand dit het leuk vindt om mensen bang te maken. Ze willen niet naar binnen en zullen niks stelen, ze willen alleen mensen laten schrikken. Heel leuk dus... Om 4.30 werden we weer wakker door een vreselijk geluid. Er was een kat in ons huis die echt een ongelofelijke herrie maakte, zoiets heb ik nog nooit gehoord. Het leek net een tijger. Niemand durfde eruit om te gaan kijken. We hoorden hem gelukkig weggaan op den duur. Vanochtend zagen we wat veertjes in huis. Dus misschien heeft de kat een vogel vermoord in ons huis ofzo, geen idee. Maar het was echt eng! Hopelijk wordt de komende nacht wat rustiger!

Nu heb ik nog twee dagen in de tuin te gaan (ik tel ze stiekem een beetje af) en dan alweer weekend. Dit weekend gaan we naar Kisumu. Daar gaan we naar het Victoria meer en naar een nijlpaarden uitkijkpunt. We blijven dan slapen in een hotel gerund door Nederlanders. Zondag gaan we boodschappen doen en dan weer terug naar Hope Home. Maar dat zullen jullie allemaal na het weekend wel lezen! Voor nu dus nog even tussen de zoemende beesten en mieren. Ik blijf gewoon denken voor wie ik het doe en dan is het best te doen!

Tot heel snel! Liefs en dikke kus, Marit

De eerste week alweer!

Er is alweer een week voorbij. Wat vliegt de tijd hier zeg! Deze hele week was ik dus bij de baby's. Elke dag eerst de kindjes uit bed halen, vaak hadden de nanny's al wat baby's uit bed gehaald. Daarna lekker met ze spelen en knuffelen. Om 10.00 is het porridge time, dan krijgen de kleintjes een beker papachtig drinken. De kindjes vinden dit echt heerlijk en zijn meteen stil. Om 12.00 krijgen ze eten, meestal ugali en greens. Breng ik ze naar bed, en om 15.00/15.30 zijn ze weer wakker. De tweeling Mac en Carter is echt super ondeugend, alleen aan hun koppie zie je dat al. Ayub is een heel lief ventje, hij wil eigenlijk alleen maar bij je zitten en knuffelen. Als je hem neer zit begint hij te huilen. Rachel is een heel lief meisje van 1 of 2, maar ziet eruit als een baby. Ook zij wil alleen maar bij je zitten. Ze is ook best jaloers als er een ander kindje ook naar je toe komt, dan gaat ze huilen. Dan is er nog baby Annemarie, echt een poppetje. Zij krijgt heel veel aandacht van de nanny's, omdat ze zo klein en schattig is denk ik. Er is nog een baby, Louise, maar zij slaapt in een ander huis. Dus haar zie ik niet zo veel. Om 19.00 breng ik ze weer naar bed en staat er thuis een heerlijk maaltijd klaar door de andere meiden gemaakt. 's Avonds ga ik altijd lekker douchen en deze week heb ik ook nog lekker spelletjes gespeeld.

Vrijdag kwam Achieng naar Hope Home en vroeg of ik de kleertjes wilden halen die ik mee had gebracht. Alle nanny's kwamen er ook meteen bij en alle kleertjes werden uitgezocht. Er werden al meteen stapeltjes gemaakt voor elk kind en alle baby's kregen direct nieuwe kleren aan. En er werden ook allemaal foto's gemaakt. Alle nany's hadden ook hun mooie kleren aan gedaan voor een fotoshoot. Echt heel leuk! Achieng was echt heel blij met alle kleren, omdat de kleertjes snel lelijk worden o.a. door het vele wassen, de zon etc. Stichting Faith, super bedankt voor het verzamelen van alle mooie spullen! Blijer had ik ze niet kunnen maken! De baby's krijgen ook veel kleren aan op een dag, omdat de kleren vaak doorweekt zijn van de plas. Dan worden ze dus te laat verschoond, en is die handdoek echt doorweekt.

Zaterdag ben ik met Linda naar de Nakumatt geweest, dit is de supermarkt in Kisumu. Het is een hele dag tocht. Om 8.00 vertrokken we. Eerst moet je met een boda boda, een motor, naar Kadongo. Dit stuk gaat over een hele hobbelige, niet geasfalteerde weg. In Kadongo ga in een matatu, een busje. De boda boda duurt ongeveer een kwartier, de matatu minimaal 1,5 uur. Omdat hij onderweg stopt kan het makkelijk langer zijn. Maar Linda en ik hadden mazzel en met 2 uur waren wij in Kisumu. Op het busstation kwam iedereen naar ons toe, dit was best vervelend. Maar hoe verder van daar, hoe minder beter het werd. Eerst zijn we naar de kleine Nakumatt geweest, omdat ik hier een modem voor internet kon kopen. We moesten er eerst één met zijn drieën delen, nu heb ik er één voor mij zelf. Wel zo fijn. Daarna zijn we met een tuktuk naar de grote Nakumatt geweest om eten en drinken in te slaan. Van de week hebben we even zonder drinkwater gezeten, dus is het wel fijn een voorraad drinken te hebben. Het brood wat we voor het ontbijt hebben is best droog, maar ik kwam maandag al op het idee om het te bakken en dan is het echt heerlijk. Bij de Nakumatt heb ik ook nutella gehaald, er is alleen pindakaas, dus ontbijt is heerlijk nu! Voor vanochtend hadden we zelfs een gebakken eitje, wat een luxe he! De terugweg naar Hope Home verliep minder soepel. Om 12.00 zaten we in een busje op het busstation, maar pas om 14.00 vertrokken we!! Achteraf bleek dit veel te lang, elke 5 minuten vertrekt er wel een busje naar Kadongo. Maar wij dachten telkens we zullen vast zo vertrekken. Maar dat doen ze pas als het hele busje vol is: minimaal 15 mensen, het liefste 20 mensen. Maar om 14.00 vertrokken we eindelijk. In die twee uur zijn echt heel veel verkopers naar ons busje gekomen, om ons ook maar iets te verkopen. Linda en ik gingen dan maar gauw tegen elkaar praten zodat ze snel weg gingen. Onderweg ging de vrouw naast me nog lekker kotsen, wel heel beschaafd in een zakje maar toch. Maar verder ging het vrij snel. Om 16.00 waren we weer thuis en zijn we nog even naar de kindjes geweest en naar het huis van Achieng. Daar is ook de tuin waar ik komende week ga werken. Bij Achieng thuis zijn ook twee kindjes: Boniface en Peter. Boniface is gehandicapt en Peter kreeg niet genoeg aandacht, omdat ie niet mooi genoeg zou zijn. Boniface is echt heel zielig, zit de hele dag in een stoel wat hij precies heeft weet ik niet. Peter is echt een lief ventje. In de tuin zitten allemaal dieren. Kalfjes, varkens en biggetjes, honden en puppies, schapen, geiten, konijnen en kippen. En er is een grote moestuin, maar daar over volgende week vast meer!

Gisteravond heeft een nanny van Achieng voor ons gekookt, chapati. Het was echt heerlijk! Een soort pannekoek met een bonenprutje en heerlijk aangemaakte greens. Omdat de stroom zo goed als op is, hebben we gister gezellig met zijn alle gekaart. En we gingen al vroeg naar bed.

Vanochtend heb ik eerst even in de zon gezeten, en daarna gewassen. Ik was nog net niet helemaal klaar en toen was het water op... Hopelijk is het vanavond er weer, kan ik het laaste beetje nog even wassen. Nu zit ik met Miranda en Linda in een restaurantje om onze laptops op te laden. Omdat de stroom thuis bijna op is, moet het even zo. We zijn weer met de boda boda hier naartoe gegaan. Eerst werkte de stekker niet bij mij, maar de man van het restaurant heeft er alles aan gedaan dat ie het wel doet. En nu werkt het gelukkig! Vandaag is ook het zesde meisje aan gekomen, Sientje. Zal dus wel gezellig worden!

Ik hoop weer snel een berichtje te kunnen plaatsen! Misschien kan het wat langer duren als er geen stroom is, maar ik zal mijn best doen!

Foto's zal ik ook proberen erop te zetten, maar dit kan dus ook wat langer duren. Anders houden jullie foto's nog tegoed als ik weer thuis ben!

Tot snel en dikke kus van Marit

Bij de baby's

Gisterwas mijn eerste echte werkdag bij de baby's. Om 8.00 begint mijn dag en dan moet ik eerst helpen de baby's uit bedje halen. Ze worden dan gewassen en krijgen een schone luier aan (een handdoek, met daaromheen een plastic broekje). Daarna heb ik met alle baby's gespeeld en geknuffeld. Het is heel lastig om al je aandacht goed en eerlijk te verdelen, want als je de een vast heb, wil de ander dat natuurlijk ook. Er zijn drie jongetjes Ayub en de tweeling Carter en Mac. Zij zijn allemaal rond de 1,5. Dan is er nog Rachel, een meisje van 1 of 2.. de meningen verschillen hierover, maar ze ziet eruit als een kleine baby. En dan is er nog baby Annemarie. Alle drie de jongens heb ik geholpen met lopen, ze vinden dit ook heel leuk. Ze houden je heel stevig vast, maar komen dan wel vooruit. Alleen als je ze weer op de grond zet, beginnen ze te huilen. Maar als de een loopt, wil de ander ook. Na de lunch van alle kinderen, moesten de baby's naar bed. Schone luier aan en lekker slapen. Ik had toen even pauze. Ik heb ook de lunch van de kinderen geprobeerd: ugali met greens. Ugali is een soort deeg van maispoeder en water, het is een compacte deeg homp met weinig smaak. De greens zijn een soort spinazie, maar die zijn best lekker. In combinatie met de greens, was de ugali ook best te eten. Na de pauze moesten de baby's weer uit bed. En heb ik weer met ze gespeeld. De tweeling ging mij steeds een high five geven en ook kiekeboe vonden ze heel leuk. Om 16.00 waren alle ouderen kindjes terug uit school en die kwamen natuurlijk ook. Het zijn echt schatjes. Ze hangen de aan je en willen op schoot, maar dat is natuurlijk logisch. Ik heb ze ook geprobeerd mijn naam te leren. Ze roepen meestal ‘wendo' naar je, wat vreemdeling betekend. Toen was het alweer etenstijd, de kindjes kregen weer ugali en greens met hele kleine visjes erbij. Toen de baby's eindelijk klaar waren met eten mocht ik ze naar bed brengen. Schone luier aan, pyjama aan, trappelzak en in bedje. Over de bedjes moet nog een klamboe. Om 19.00 lagen ze allemaal en hadden de rest van de meiden in ons huisje al een lekker maaltijd klaar gemaakt. Bonen met tomaat, ui en wat kruiden en rijst. Smaakte erg lekker! Daarna lekkergedoucht en de afwas gedaan.Vandaag weer een nieuwe dag bij de baby's en vanochtend dus weer luister verschoond, gespeeld en net na de lunch de kindjes naar bed gebracht. Nu heb ik tot 15.00/15.30 pauze, totdat de kindjes wakker zijn. Nu deze even lekker op internet en straks weer naar de lieve kindjes.

Heel veel liefs,

Marit

Aangekomen in Hope Home!

Allereerst bedankt voor de reacties, super leuk om te lezen!!! Gister ben ik aangekomen bij Hope Home. Zaterdag vertrok ik om 21.00 vanaf Schiphol naar Nairobi. Om 6.15 was ik daar en om 10.00 had ik een korte vlucht naar Kisumu. Op de luchthaven van Kisumu zou ik opgewacht worden door iemand van het project. Ik zag eerst niemand staan en er werden meteen taxi's aangeboden. Maar een paar minuten later was Boniface er, de man van Achieng. Achieng is de oprichtster van het project. We zijn eerst langs de supermarkt gereden, omdat de rit van Hope Home naar de supermarkt erg lang is. Vooral met het openbaar vervoer van hier duurt het heel lang. Ook kreeg ik een simkaart met een keniaans nummer erop. Onderweg moesten we nog een paar keer ergens langs. ´One minute´zij Boniface dan en ik bleef braaf in de auto wachten. Kindjes kwamen meteen naar de auto toe en werden helemaal blij als ik naar ze ging zwaaien. Langs de weg lopen allemaal koeien en er zitten grote gaten en mega hobbels in de weg (de hobbels bij ons in de wijk zijn er niks bij!!) Toen we bijna bij Hope Home waren had Boniface had over een funeral. De stiefmoeder van Achieng was 4 juli overleden en werd gister begraven. Daar gingen wij ook naar toe. De andere meiden van Doingoood waren daar ook. Er stonden allemaal tenten waar heel veel mensen onder zaten. Vooraan was ook een tent waar de hele tijd gesproken werd door iemand. Af en toe werd het voor ons vertaald, maar het meeste verzonden we niet. Het duurde lang, maar was wel indrukwekkend om dit te zien. Ook werd er nog geld ingezameld, geen idee waarom, maar Achieng riep ons ook. Dus wij hebben ook nog maar wat gegeven, toen ik er nog niet was moesten de anderen zich ook voorstellen aan al die mensen. Dat heb ik gelukkig gemist. Na al het praten gingen alle mensen naar het graf waar de kist de grond in ging. We moesten daar nog even wachten, maar werden toen snel naar Hope Home gebracht. Eindelijk was ik er! Eerst mijn spullen even in de slaapkamer gezet en wat gedronken. Toen meteen even bij de kindjes wezen kijken. Wat een schatjes zijn het! In totaal zijn het er 20. De meeste komen meteen naar je toe gerend en het liefste worden ze allemaal opgepakt. Er 6 echte kleintjes die nog niet naar school gaan. Zij zijn rond de paar maanden tot 2 jaar. De rest, vanaf 2 jaar, gaat naar school.
Ik slaap met nog drie anderen meiden op een kamer. Er zijn ook nog twee slaapkamers met elk een bed. Het huis is echt groot, ik had het niet zo groot verwacht. Er is een huiskamer, keuken, badkamer met wc en koude douche en dus drie slaapkamers. Alles ziet er verder prima uit. Ik heb wel al leuke beesten horen piepen, maar daar probeer ik maar niet op te letten. Zal waarschijnlijk ook wel wennen!
Vandaag was ik nog vrij, dus heb ik eerst lekker uitgeslapen. Daarna heb ik me koffers even geordend en de kleertjes voor de kinderen die ik mee heb even in een kast gelegd. Achieng wil eerst alle kleertjes zelf zien voordat het naar de huizen van de kinderen gaat. Anders zou het zomaar kunnen dat de nanny´s kleertjes mee naar huis nemen. Het liefste zou ik die kleertjes nu al bij de kindjes aan willen doen, want wat ze aan hebben is vies en lang niet zo mooi als de spullen die ik mee heb. De kindjes dragen ook allemaal geen onderbroek, dan kunnen ze makkelijk op het gras plassen, dat doen ze gewoon als ze moeten. De baby´s hebben wel een luier aan, een doek met daar omheen een plastic broekje. Toen me koffers klaar waren, ben ik naar de baby´s gegaan. De oudste zijn overdag naar school. Ik heb ze lekker vastgehouden, luiers verschoond, flesje gegeven en een baby in bad gedaan. Vanmiddag hebben we met de andere meiden koude pasta gegeten, die was nog over van gisteravond. Na de lunch hadden we een meeting met Lin, de dochter van Achieng. Omdat we nu met veel vrijwilligers zijn (Laura, Joleen, Miranda, Linda en ik en dan zijn er nog twee Belgische vrouwen, zij zitten in het huisje bij de rivier), is er een schema gemaakt wie elke week waar werkt. Er zijn zes dingen waar je kunt werken: het baby huis, de keuken, de wasserij, de tuin, Hope Farm en de school. Miranda werkt de rest van haar tijd in de school, omdat het beter voor de kindjes is als er niet teveel wordt gewisseld. Ook mag er maar één blanke in de school zijn, anders willen de kindjes alleen maar naar ons toe in plaats van de les. Ik begin deze week in het baby huis, samen met een van de Belgische vrouwen. Ik heb er veel zin in en benieuwd hoe ik het hier ga hebben!
Alle kindjes slapen hier ook, de baby's in het baby huis en de ouderen kindjes in een huis daar tegenover. De wasserij, keuken en ons huis staan allemaal op hetzelfde terrein. Daar lopen overdag koeien, een ezel en een aantal honden rond. De school is iets buiten het terrein, Hope Farm en de tuin heb ik nog niet gezien. De omgeving is hier wel echt super mooi en heel groen.
Voor vanavond hebben we vlees gekregen en gaan we patatjes maken. De anderen waren eerst nog een beetje bang om het vlees te eten, maar het is super vers. Er wordt namelijk pas een koe geslacht als veel mensen vlees nodig hebben. Zodra er een geslacht is, is het vlees dezelfde dag nog verdeeld onder alle mensen van hier uit de buurt. Als ontbijt hebben we brood, wel droog maar het is te doen. Lunch mogen we mee eten met de kindjes, maar mogen we ook zelf maken. Avondeten wordt soms voor ons gemaakt en anders krijgen we pasta, rijst, tomaten, uien, paprika, aardappelen etc om zelf wat te maken.
Ik hoop dat ik zo een beetje een goede indruk heb kunnen geven. Ik denk dat ik me hier wel ga vermaken.
Mijn nummer van hier is 00254 728 828 543 mochten jullie me willen bereiken!

Liefs en tot snel, Marit

Klaar voor vertrek!

Het is bijna zover! Twee koffers en mijn handbagage staan klaar. Om 21.00 ga ik de lucht in. Ik vlieg eerst naar Naroibi en daar stap ik morgen ochtend over naar Kisumu. Ik denk dat ik morgen middag in Hope Home zal zijn!

Ik vind het nu wel heel erg spannend, maar heb er ook heel veel zin in. Het is wel een gek idee dat ik er morgen, na zo'n lange tijd naar uitkijken eindelijk ben.

Ik ga jullie op de hoogte houden!

Liefs,

Marit

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Marit