Er is alweer een week voorbij. Wat vliegt de tijd hier zeg! Deze hele week was ik dus bij de baby's. Elke dag eerst de kindjes uit bed halen, vaak hadden de nanny's al wat baby's uit bed gehaald. Daarna lekker met ze spelen en knuffelen. Om 10.00 is het porridge time, dan krijgen de kleintjes een beker papachtig drinken. De kindjes vinden dit echt heerlijk en zijn meteen stil. Om 12.00 krijgen ze eten, meestal ugali en greens. Breng ik ze naar bed, en om 15.00/15.30 zijn ze weer wakker. De tweeling Mac en Carter is echt super ondeugend, alleen aan hun koppie zie je dat al. Ayub is een heel lief ventje, hij wil eigenlijk alleen maar bij je zitten en knuffelen. Als je hem neer zit begint hij te huilen. Rachel is een heel lief meisje van 1 of 2, maar ziet eruit als een baby. Ook zij wil alleen maar bij je zitten. Ze is ook best jaloers als er een ander kindje ook naar je toe komt, dan gaat ze huilen. Dan is er nog baby Annemarie, echt een poppetje. Zij krijgt heel veel aandacht van de nanny's, omdat ze zo klein en schattig is denk ik. Er is nog een baby, Louise, maar zij slaapt in een ander huis. Dus haar zie ik niet zo veel. Om 19.00 breng ik ze weer naar bed en staat er thuis een heerlijk maaltijd klaar door de andere meiden gemaakt. 's Avonds ga ik altijd lekker douchen en deze week heb ik ook nog lekker spelletjes gespeeld.

Vrijdag kwam Achieng naar Hope Home en vroeg of ik de kleertjes wilden halen die ik mee had gebracht. Alle nanny's kwamen er ook meteen bij en alle kleertjes werden uitgezocht. Er werden al meteen stapeltjes gemaakt voor elk kind en alle baby's kregen direct nieuwe kleren aan. En er werden ook allemaal foto's gemaakt. Alle nany's hadden ook hun mooie kleren aan gedaan voor een fotoshoot. Echt heel leuk! Achieng was echt heel blij met alle kleren, omdat de kleertjes snel lelijk worden o.a. door het vele wassen, de zon etc. Stichting Faith, super bedankt voor het verzamelen van alle mooie spullen! Blijer had ik ze niet kunnen maken! De baby's krijgen ook veel kleren aan op een dag, omdat de kleren vaak doorweekt zijn van de plas. Dan worden ze dus te laat verschoond, en is die handdoek echt doorweekt.

Zaterdag ben ik met Linda naar de Nakumatt geweest, dit is de supermarkt in Kisumu. Het is een hele dag tocht. Om 8.00 vertrokken we. Eerst moet je met een boda boda, een motor, naar Kadongo. Dit stuk gaat over een hele hobbelige, niet geasfalteerde weg. In Kadongo ga in een matatu, een busje. De boda boda duurt ongeveer een kwartier, de matatu minimaal 1,5 uur. Omdat hij onderweg stopt kan het makkelijk langer zijn. Maar Linda en ik hadden mazzel en met 2 uur waren wij in Kisumu. Op het busstation kwam iedereen naar ons toe, dit was best vervelend. Maar hoe verder van daar, hoe minder beter het werd. Eerst zijn we naar de kleine Nakumatt geweest, omdat ik hier een modem voor internet kon kopen. We moesten er eerst één met zijn drieën delen, nu heb ik er één voor mij zelf. Wel zo fijn. Daarna zijn we met een tuktuk naar de grote Nakumatt geweest om eten en drinken in te slaan. Van de week hebben we even zonder drinkwater gezeten, dus is het wel fijn een voorraad drinken te hebben. Het brood wat we voor het ontbijt hebben is best droog, maar ik kwam maandag al op het idee om het te bakken en dan is het echt heerlijk. Bij de Nakumatt heb ik ook nutella gehaald, er is alleen pindakaas, dus ontbijt is heerlijk nu! Voor vanochtend hadden we zelfs een gebakken eitje, wat een luxe he! De terugweg naar Hope Home verliep minder soepel. Om 12.00 zaten we in een busje op het busstation, maar pas om 14.00 vertrokken we!! Achteraf bleek dit veel te lang, elke 5 minuten vertrekt er wel een busje naar Kadongo. Maar wij dachten telkens we zullen vast zo vertrekken. Maar dat doen ze pas als het hele busje vol is: minimaal 15 mensen, het liefste 20 mensen. Maar om 14.00 vertrokken we eindelijk. In die twee uur zijn echt heel veel verkopers naar ons busje gekomen, om ons ook maar iets te verkopen. Linda en ik gingen dan maar gauw tegen elkaar praten zodat ze snel weg gingen. Onderweg ging de vrouw naast me nog lekker kotsen, wel heel beschaafd in een zakje maar toch. Maar verder ging het vrij snel. Om 16.00 waren we weer thuis en zijn we nog even naar de kindjes geweest en naar het huis van Achieng. Daar is ook de tuin waar ik komende week ga werken. Bij Achieng thuis zijn ook twee kindjes: Boniface en Peter. Boniface is gehandicapt en Peter kreeg niet genoeg aandacht, omdat ie niet mooi genoeg zou zijn. Boniface is echt heel zielig, zit de hele dag in een stoel wat hij precies heeft weet ik niet. Peter is echt een lief ventje. In de tuin zitten allemaal dieren. Kalfjes, varkens en biggetjes, honden en puppies, schapen, geiten, konijnen en kippen. En er is een grote moestuin, maar daar over volgende week vast meer!

Gisteravond heeft een nanny van Achieng voor ons gekookt, chapati. Het was echt heerlijk! Een soort pannekoek met een bonenprutje en heerlijk aangemaakte greens. Omdat de stroom zo goed als op is, hebben we gister gezellig met zijn alle gekaart. En we gingen al vroeg naar bed.

Vanochtend heb ik eerst even in de zon gezeten, en daarna gewassen. Ik was nog net niet helemaal klaar en toen was het water op... Hopelijk is het vanavond er weer, kan ik het laaste beetje nog even wassen. Nu zit ik met Miranda en Linda in een restaurantje om onze laptops op te laden. Omdat de stroom thuis bijna op is, moet het even zo. We zijn weer met de boda boda hier naartoe gegaan. Eerst werkte de stekker niet bij mij, maar de man van het restaurant heeft er alles aan gedaan dat ie het wel doet. En nu werkt het gelukkig! Vandaag is ook het zesde meisje aan gekomen, Sientje. Zal dus wel gezellig worden!

Ik hoop weer snel een berichtje te kunnen plaatsen! Misschien kan het wat langer duren als er geen stroom is, maar ik zal mijn best doen!

Foto's zal ik ook proberen erop te zetten, maar dit kan dus ook wat langer duren. Anders houden jullie foto's nog tegoed als ik weer thuis ben!

Tot snel en dikke kus van Marit