Ik wil het toch maar weer even zeggen, maar super bedankt voor alle lieve reacties. Ik word daar echt heel blij van! Zondagmiddag zaten we in een restaurant onze laptops op te laden, toen we in eens de regen op het dak hoorden. Als het regent rijden de boda boda's niet meer, dus zijn we snel vertrokken. We hadden er één gebeld en hij zei dat hij ons nog wel kon weg brengen. Het eerste stuk is op de verharde weg en dat ging prima. Maar toen kwamen we op de onverharde weg, en dat was echt dood eng! De eerste paar meter merkten we al dat het heel glibberig was en de boda boda's gleden heel gemakkelijk weg. Alle drie besloten we meteen de rest te gaan lopen. Het was een uur lopen en ik vond het echt heel leuk voor een keer! De omgeving is zo mooi, dus nu konden we meteen foto's maken. Veel mensen lopen dit elke dag, dus wij kunnen het ook best voor een keer. En zo voelden we ons een toch een stuk fijner. De weg was achteraf al heel snel goed, omdat het daar niet had geregend, maar lopen ging prima zo!

Maandag was mijn eerste dag in de tuin, om 8.00 begon ook daar mijn dag. Eerst moest ik met een bosje takken de grond vegen, echte bezems hebben ze niet. Daarna hebben we de kippen nieuw water gegeven, ik heb zaadjes in de grond gedaan en nog veel meer. Dikke plakkaten modder zaten onder mijn slippers en mijn voeten waren echt zwart. Ik werk in de tuin met George. Zijn Engels is helaas niet zo best, dus praten gaat niet echt top. Ik heb 's middags wel lekker pauze, zodat ik even lekker kan lunchen. De tuin vind ik niet heel erg leuk, omdat ik de kindjes dan maar weinig zie. Tussen middag zeg ik ze even gedag en aan het einde van de dag, maar dat is toch anders. Gelukkig ben ik wel op tijd klaar, dus zie ik de kindjes nog wel even. Dinsdag moest ik weer naar de tuin en Peter zou uit Mombasa komen. Peter is de coördinator van alle projecten die Doingoood in Mombasa heeft. Hij kwam nu naar Hope Home om te kijken hoe alles hier gaat. Om 10.00 uur gingen we even met zijn alle praten, ik was stiekem wel blij dat ik even de tuin uit kon! Daarna weer lekker geluncht, we hebben eitjes gekregen dus iedere middag kunnen we een heerlijk roer eitje maken! Die middag heb ik weer allerlei groenten geplant: tomaten, paprika en greens. Ik denk dat dan ook telkens maar dat de kindjes en de nany's binnenkort mijn geplante groenten gaan eten, en dat is toch wel erg leuk! Door die gedachte wordt het werken in de tuin iets minder erg. Vandaag is het alweer woensdag, ook nu vliegt de tijd echt! Ik heb vanochtend eerst wat plantjes water gegeven, daarna onkruid weg gehakt. Dit gaat echt met een heel primitief ding. Een korte stuk met een soort hak ding eraan. We moesten best een groot stuk tuin doen, en alle Afrikanen kunnen de hele dag hun rug buigen, maar ik niet... Gelukkig had ik daarna even pauze. Daarna hebben we weer de kippen water gegeven en ik heb ook nog mais van kolven afgehaald. Toen weer een heerlijke lunch mét een eitje heb ik nog even de was helpen opvouwen en vanmiddag nog meer greens geplant. In de tuin zijn ook allerlei dieren: kippen, koeien, varkens, geiten, kuikens, kalfjes, puppies en heel veel vieze insecten. Ik vind ze eigenlijk allemaal eng, maar de kalfjes en puppies zijn echt super lief. De kalfjes zitten alleen de hele dag met hun poot aan een touw. Ik vraag telkens ook maar af ze water mogen, want volgens mij krijgen ze dat heel weinig. De puppies zitten ook alleen maar in een vies kooitje. Maar dat zal hier allemaal normaal zijn denk ik. Dat gezoem om mijn oren de hele dag vind ik ook stom. Ik houd daar echt niet van. Ik ben ook al twee keer gebeten door mieren, die zie je overal in de tuin lopen.

Toen ik vanmiddag klaar was in de tuin, hoorde ik dat Gift (een kindje van hier) koorts had en naar het ziekenhuis moest. Van de week was er ook al een kindje met koorts en hij ging naar het ziekenhuis, toen waren al twee meiden mee gegaan, dus nu wilde ik ook heel graag mee. Op de boda boda ben ik met Miranda en Sientje met een nanny en Gift mee gegaan naar het ziekenhuis. Echt super primitief, maar de hoognodige spullen zijn er wel. We moesten eerst naar de dokter even vertellen wat Gift mankeerde, daarna naar het lab voor een bloedtest, toen weer naar de dokter. De dokter schreef medicijnen op en in de injectie kamer en de apotheek kreeg Gift een injectie en wat medicijnen mee. Hij heeft geen malaria, daar is op getest. Hij had koorts, diarree en een naar hoestje. Nu hebben we wat pillen en drankjes mee en hopelijk is hij snel weer beter. Ik vond het al een hele ervaring in het ziekenhuis. Afgelopen weekend zijn al drie meiden naar het ziekenhuis geweest voor een rondleiding. Sientje en ik willen dit ook nog graag doen en we waren ook meer dan welkom. Later volgt dus vast nog een uitgebreider verslag van het ziekenhuis!

Afgelopen nacht hebben we trouwens echt een rare nacht gehad! We lagen al vroeg op bed en om 22.15 maakten één van de meiden ons wakker, omdat ze iemand bij ons raam had gezien en gehoord. Wij natuurlijk allemaal bang, en hebben meteen Boniface gebeld. Hij is snel gekomen en is samen met een leraar van school de hele nacht rond ons huis geweest. Degene aan ons raam bleek een nachtrunner te zijn, iemand dit het leuk vindt om mensen bang te maken. Ze willen niet naar binnen en zullen niks stelen, ze willen alleen mensen laten schrikken. Heel leuk dus... Om 4.30 werden we weer wakker door een vreselijk geluid. Er was een kat in ons huis die echt een ongelofelijke herrie maakte, zoiets heb ik nog nooit gehoord. Het leek net een tijger. Niemand durfde eruit om te gaan kijken. We hoorden hem gelukkig weggaan op den duur. Vanochtend zagen we wat veertjes in huis. Dus misschien heeft de kat een vogel vermoord in ons huis ofzo, geen idee. Maar het was echt eng! Hopelijk wordt de komende nacht wat rustiger!

Nu heb ik nog twee dagen in de tuin te gaan (ik tel ze stiekem een beetje af) en dan alweer weekend. Dit weekend gaan we naar Kisumu. Daar gaan we naar het Victoria meer en naar een nijlpaarden uitkijkpunt. We blijven dan slapen in een hotel gerund door Nederlanders. Zondag gaan we boodschappen doen en dan weer terug naar Hope Home. Maar dat zullen jullie allemaal na het weekend wel lezen! Voor nu dus nog even tussen de zoemende beesten en mieren. Ik blijf gewoon denken voor wie ik het doe en dan is het best te doen!

Tot heel snel! Liefs en dikke kus, Marit