Wat vliegt de tijd hier zeg! Er is alweer een week voorbij. Deze week heb ik lekker in de keuken gewerkt. Heel relaxt is dat eigenlijk. 's Ochtends doe ik eerst even de afwas van de avond ervoor. Dan help ik met de groente snijden. Ik krijg dan een hele berg greens, omdat het in de pan heel erg slinkt moet ik dus veel snijden. Daarna zit mijn werk er alweer op en ga ik lekker naar de baby's. Lekker lunchen en 's middags doe ik nog een keer de afwas van het middageten. Soms snij ik 's middags nog een keer greens, maar meestal ben ik bij de kindjes tot een uur of vijf. Daarna ga ik voor ons zelf koken, want dat moet ook gebeuren! Deze week zaten we sinds dinsdag middag zonder water om ons te douchen of de afwas te doen enzo. Er kwam niks uit de kranen. Gelukkig staan er twee hele grote regentonnen op het terrein. Iedere keer liepen we met grote jerrycans daarheen om water te halen. We vroegen de nanny's dan om het naar ons huis te brengen. Ze zetten een jerrycan van 18 liter zonder problemen op hun hoofd! Zijn wij ook erg blij mee, want voor ons is het echt zwaar! Gelukkig hebben we sinds donderdag gewoon weer water uit de kranen, dat gaat toch een stuk makkelijker! Dinsdagavond zag ik in eens iets in ons huis fladderen. Jolien dacht ook al dat ze wat had gezien, maar ze zei niks. Toen zagen we dat het een vleermuis was. Ik ben meteen mijn slaapkamer in gestormd, de andere volgende snel! We wilden iemand bellen, omdat we niet wisten wat we moesten doen. Alleen al onze telefoons lagen nog op de eettafel, we waren bijna klaar met eten. Linda is naar de eettafel gegaan om haar telefoon te pakken. Toen hebben we Achieng gebeld. Ze begon meteen te lachen en vroeg of ze de brandweer moest bellen. Zij heeft James voor ons gebeld, de bewaker die 's nachts altijd rond ons huis is. Hij kwam naar ons toe. Eerst zag hij niks en geloofde hij ons niet. Maar Laura zag de vleermuis toen ergens bovenop zitten. James sloeg erop met zijn stok en toen was de vleermuis dood. Hij liet hem aan ons zien. Het is echt een heel klein beestje die dus ook makkelijk ons huis in kon. Toen konden we gelukkig weer terug het huis in.

Je kan aan Laura al merken dat ze wat begint te wennen. Af en toe lacht ze al en ze kijkt al wat minder angstig. Gelukkig maar. Laura en Jolien zijn donderdag met Rachel naar het ziekenhuis geweest. Rachel is 1,5 en weegt maar 4,6 kilo en ze is 66 cm. Meer het formaat van een kleine baby dus. In het ziekenhuis is een hele bloedtest gedaan. Er is gebleken dat ze ondervoed is en haar hemoglobine is te laag. Nu krijgt ze speciale zakjes eten, een soort pindakaas met heel veel calorieën om aan te sterken. Ook krijgt ze nog iets voor haar bloed en krijgt ze speciale porridge. Dit krijgt ze voor drie maanden. Elke maand moet ze in het ziekenhuis op controle komen. Ik hoop dat het allemaal gaat helpen, want nu kan ze eigenlijk alleen maar zitten. Meer doet ze de hele dag niet. De andere zieke kindjes worden al steeds iets beter, maar het is nog steeds een gezellige hoest boel in het babyhuis en er hangen ook nog allemaal lekkere snottebellen langs hun gezichtjes. Ook huilen ze allemaal veel en snel. Maar langzaam aan gaat het wat beter.

Nu zitten we weer in de bar om onze laptops, telefoons en camera's op te laden. We zijn net eerst even naar het ziekenhuis hier in Kadongo geweest. We wilden daar graag rond kijken en foto's maken. We werden heel gastvrij ontvangen en we hebben alles gezien. Het is nog best groot, groter dan ik had verwacht. Er zijn ook zalen waar mensen kunnen verblijven. Nu lag er één vrouw met een baby. Alles is wel echt heel primitief, maar alles is er opzich wel. Ik zal proberen foto's online te zetten. Even hopen dat het internet mee werkt. Verder hebben we voor het weekend nog niet echt plannen. Morgen ga ik nog even mijn kleren wassen en blijven we gewoon in Hope Home. Even lekker een relaxt weekendje. Morgen ga ik denk ik ook nog even bij de was helpen, omdat we dinsdag, woensdag en donderdag op safari zijn.

Dinsdag ga ik met Linda, Laura en Jolien drie dagen op safari. We gaan dan naar Masai Mara, het grootste wild park hier in Kenia. We hebben dan als het goed is een auto voor ons vieren plus een gids. En we slapen in luxe tenten kampen met als het goed is zelfs een zwembad! Ik heb er echt al heel veel zin in! Een uitgebreid verslag volgt vast heel snel!