Allereerst bedankt voor de reacties, super leuk om te lezen!!! Gister ben ik aangekomen bij Hope Home. Zaterdag vertrok ik om 21.00 vanaf Schiphol naar Nairobi. Om 6.15 was ik daar en om 10.00 had ik een korte vlucht naar Kisumu. Op de luchthaven van Kisumu zou ik opgewacht worden door iemand van het project. Ik zag eerst niemand staan en er werden meteen taxi's aangeboden. Maar een paar minuten later was Boniface er, de man van Achieng. Achieng is de oprichtster van het project. We zijn eerst langs de supermarkt gereden, omdat de rit van Hope Home naar de supermarkt erg lang is. Vooral met het openbaar vervoer van hier duurt het heel lang. Ook kreeg ik een simkaart met een keniaans nummer erop. Onderweg moesten we nog een paar keer ergens langs. ´One minute´zij Boniface dan en ik bleef braaf in de auto wachten. Kindjes kwamen meteen naar de auto toe en werden helemaal blij als ik naar ze ging zwaaien. Langs de weg lopen allemaal koeien en er zitten grote gaten en mega hobbels in de weg (de hobbels bij ons in de wijk zijn er niks bij!!) Toen we bijna bij Hope Home waren had Boniface had over een funeral. De stiefmoeder van Achieng was 4 juli overleden en werd gister begraven. Daar gingen wij ook naar toe. De andere meiden van Doingoood waren daar ook. Er stonden allemaal tenten waar heel veel mensen onder zaten. Vooraan was ook een tent waar de hele tijd gesproken werd door iemand. Af en toe werd het voor ons vertaald, maar het meeste verzonden we niet. Het duurde lang, maar was wel indrukwekkend om dit te zien. Ook werd er nog geld ingezameld, geen idee waarom, maar Achieng riep ons ook. Dus wij hebben ook nog maar wat gegeven, toen ik er nog niet was moesten de anderen zich ook voorstellen aan al die mensen. Dat heb ik gelukkig gemist. Na al het praten gingen alle mensen naar het graf waar de kist de grond in ging. We moesten daar nog even wachten, maar werden toen snel naar Hope Home gebracht. Eindelijk was ik er! Eerst mijn spullen even in de slaapkamer gezet en wat gedronken. Toen meteen even bij de kindjes wezen kijken. Wat een schatjes zijn het! In totaal zijn het er 20. De meeste komen meteen naar je toe gerend en het liefste worden ze allemaal opgepakt. Er 6 echte kleintjes die nog niet naar school gaan. Zij zijn rond de paar maanden tot 2 jaar. De rest, vanaf 2 jaar, gaat naar school.
Ik slaap met nog drie anderen meiden op een kamer. Er zijn ook nog twee slaapkamers met elk een bed. Het huis is echt groot, ik had het niet zo groot verwacht. Er is een huiskamer, keuken, badkamer met wc en koude douche en dus drie slaapkamers. Alles ziet er verder prima uit. Ik heb wel al leuke beesten horen piepen, maar daar probeer ik maar niet op te letten. Zal waarschijnlijk ook wel wennen!
Vandaag was ik nog vrij, dus heb ik eerst lekker uitgeslapen. Daarna heb ik me koffers even geordend en de kleertjes voor de kinderen die ik mee heb even in een kast gelegd. Achieng wil eerst alle kleertjes zelf zien voordat het naar de huizen van de kinderen gaat. Anders zou het zomaar kunnen dat de nanny´s kleertjes mee naar huis nemen. Het liefste zou ik die kleertjes nu al bij de kindjes aan willen doen, want wat ze aan hebben is vies en lang niet zo mooi als de spullen die ik mee heb. De kindjes dragen ook allemaal geen onderbroek, dan kunnen ze makkelijk op het gras plassen, dat doen ze gewoon als ze moeten. De baby´s hebben wel een luier aan, een doek met daar omheen een plastic broekje. Toen me koffers klaar waren, ben ik naar de baby´s gegaan. De oudste zijn overdag naar school. Ik heb ze lekker vastgehouden, luiers verschoond, flesje gegeven en een baby in bad gedaan. Vanmiddag hebben we met de andere meiden koude pasta gegeten, die was nog over van gisteravond. Na de lunch hadden we een meeting met Lin, de dochter van Achieng. Omdat we nu met veel vrijwilligers zijn (Laura, Joleen, Miranda, Linda en ik en dan zijn er nog twee Belgische vrouwen, zij zitten in het huisje bij de rivier), is er een schema gemaakt wie elke week waar werkt. Er zijn zes dingen waar je kunt werken: het baby huis, de keuken, de wasserij, de tuin, Hope Farm en de school. Miranda werkt de rest van haar tijd in de school, omdat het beter voor de kindjes is als er niet teveel wordt gewisseld. Ook mag er maar één blanke in de school zijn, anders willen de kindjes alleen maar naar ons toe in plaats van de les. Ik begin deze week in het baby huis, samen met een van de Belgische vrouwen. Ik heb er veel zin in en benieuwd hoe ik het hier ga hebben!
Alle kindjes slapen hier ook, de baby's in het baby huis en de ouderen kindjes in een huis daar tegenover. De wasserij, keuken en ons huis staan allemaal op hetzelfde terrein. Daar lopen overdag koeien, een ezel en een aantal honden rond. De school is iets buiten het terrein, Hope Farm en de tuin heb ik nog niet gezien. De omgeving is hier wel echt super mooi en heel groen.
Voor vanavond hebben we vlees gekregen en gaan we patatjes maken. De anderen waren eerst nog een beetje bang om het vlees te eten, maar het is super vers. Er wordt namelijk pas een koe geslacht als veel mensen vlees nodig hebben. Zodra er een geslacht is, is het vlees dezelfde dag nog verdeeld onder alle mensen van hier uit de buurt. Als ontbijt hebben we brood, wel droog maar het is te doen. Lunch mogen we mee eten met de kindjes, maar mogen we ook zelf maken. Avondeten wordt soms voor ons gemaakt en anders krijgen we pasta, rijst, tomaten, uien, paprika, aardappelen etc om zelf wat te maken.
Ik hoop dat ik zo een beetje een goede indruk heb kunnen geven. Ik denk dat ik me hier wel ga vermaken.
Mijn nummer van hier is 00254 728 828 543 mochten jullie me willen bereiken!

Liefs en tot snel, Marit